ผมมักจะมีโอกาสเป็นที่ปรึกษายามยากให้แก่เพื่อนๆ อยู่บ่อยครั้ง แม้บางครั้งผมจะไม่มีคำตอบให้เขา ทำได้เพียงฟังเฉยๆ แต่เท่านี้เขาคงพอใจระดับหนึ่งแล้ว ปัญหาส่วนใหญ่เป็นเรื่องของเจ้านาย ลูกน้อง หรือไม่ก็เพื่อนร่วมงาน ทำให้ผมนึกถึงเรื่องของนายทหารชัวมอและเตียวอุย ในหนังสือสามก๊ก จากความตอนหนึ่งว่า "...โจโฉจึงให้ทหารเอาตัวชัวมอ เตียวอุนไปฆ่าเสีย ทหารก็คุมเอาตัวชัวมอ เตียวอุนไปตัดเอาศีรษะเข้ามาให้โจโฉ โจโฉเห็นศีรษะนายทหารทั้งสองนั้นก็คิดขึ้นได้ว่า เราเสียกลอุบายจิวยี่ ไม่ทันตรึกตรองจึงให้ฆ่าชัวมอ เตียวอุนเสีย ครั้นจะออกปากว่าคิดผิดก็เกรงว่าภายหน้าไปทหารทั้งปวงจะละเมิดไม่ยำเกรง"
ในหนังสือเรื่อง ลูกน้องกับนายสไตล์สามก๊ก ของ ดร.อัมพร สุขเกษม ได้อธิบาย ชัวมอ เตียวอุนเป็นใครไว้ว่า ชัวมอ เตียวอุนนั้นเป็นเพื่อนกัน ทั้งสองคนมีฝีมือในการรบทางเรือเป็นอย่างเอก กล่าวกันว่าในยุคสามก๊กจะหาผู้บัญชาการทหารเรือที่มีความสามารถเช่นนี้ยากนัก ชัวมอนั้นเป็นญาติและเป็นคนสนิทของนางชัวฮูหยิน นางชัวฮูหยินคนนี้เป็นภรรยาเล่าเปียว เจ้าเมือเกงจิ๋ว เมืองเกงจิ๋วเป็นเมืองใหญ่ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ตามรายงานปรากฏว่าเมืองนี้มีกำลังทหารม้าห้าหมื่น ทหารเดินเท้าสิบห้าหมื่น มีเรือรบเจ็ดพันลำเศษ และมีทหารเรือแปดหมื่นคน มีเสบียงสะสมไว้พอกินได้ประมาณปีหนึ่ง เมื่อเล่าเปียวเจ้าเมืองตายลง นางชัวฮูหยินกับชัวมอ เตียวอุนก็สบคบกันใช้อุบายให้เล่าจ๋อง ลูกของนางชัวฮูหยินได้เป็นเจ้าเมืองแทนพ่อทั้งๆ ที่เล่าจ๋องไม่มีสิทธิ์ และเมื่อโจโฉยกกองทัพมาถึงเมืองเกงจิ๋ว ชัวมอ เตียวอุน ก็ออกไปรับโจโฉถึงฝั่งแม่น้ำ ด้วยใจสวามิภักดิ์ต่อโจโฉ และเมื่อโจโฉทราบกิตติศัพท์อยู่ว่า ชัวมอ เตียวอุน เป็นผู้ชำนาญการรบทางเรือจึงตั้งให้เป็นายกองทัพเรือ
เมื่อโจโฉตั้งชัวมอ เตียวอุน เป็นนายกองทัพเรือนั้น ซุนฮิว ที่ปรึกษาของโจโฉ ว่าแก่โจโฉว่า "ชัวมอกับเตียวอุนสองคนนี้ เป็นคนประจบประแจงสอพลออยู่ยังมิทันเห็นน้ำใจเหตุไฉนท่านจึงแต่งตั้งให้เป็นนายกองทัพเรือนั้นยังกระไรอยู่" โจโฉหัวเราะแล้วจึงตอบว่า "ตัวเราไม่รู้จักน้ำใจคนนั้นจะทำการไปได้หรือ ประการหนึ่ง ทหารเราเจนจัดแต่ทางบกไม่ชำนาญในการเรือ เราทำทั้งนี้ปรารถนาจะเอาใจไว้ จะได้ฝึกสอนทหารเราให้สันทัดแล้วกำจัดเสียเมื่อปลายมือ จะยากง่ายอะไรเล่า"
แต่โชคไม่ดีของทั้งสองคน การรบครั้งแรกทหารเรือในบังคับบัญชาของชัวมอ เตียวอุน รบแพ้ทหารเรือของเมืองกังตั๋ง โจโฉโกรธมาก เรียกชัวมอ เตียวอุนไปพบแล้วว่า "ทหารเมืองกังตั๋งน้อยกว่าเรา เหตุใดจึงแตกมา หรือตัวทั้งสองมิได้ทำการโดยสุจริตแกล้งให้เสียมาดังนี้" ชัวมอชี้แจงว่า "ทหารเมืองเกงจิ๋วมิได้ฝึกสอน ละไว้นานแล้วอนึ่งเล่าทหารของท่านก็ล้วนแต่ชาวดอน ไม่ชำนาญในทัพเรือ จึงเสียทีแก่จิวยี่" แล้วก็อธิบายถึงแผนการฝึกทหารเรือของตนให้โจโฉฟัง โจโฉฟังแล้วก็ได้แต่พูดว่า "ตัวท่านทั้งสองนี้ก็ชำนาญในการสงครามทั้งทัพบกทัพเรือ เราก็ไว้ใจตั้งให้เป็นแม่ทัพผู้ใหญ่อยู่แล้ว แม้ท่านเห็นดีประการใดก็เร่งฝึกสอนเถิด"
ชัวมอ เตียวอุน จึงให้เอาเรือใหญ่ไปทอดวงเป็นค่ายลงตามชายทะเลไว้ช่องสำหรับจะเข้าออกยี่สิบสี่ประตู แล้วจัดทหารลงเรือรบแจวหนีและไล่ฝึกหัดหวังจะให้รวดเร็วชำนาญในที่รบ ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ชัวมอ เตียวอุน ตั้งใจฝึกทหารเต็มที่ อย่างถูกหลักเกณฑ์ และทำท่าว่าจะได้ผลดีด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง จิวยี่แม่ทัพเมืองกังตั๋งคู่สงครามของโจโฉ ปลอมตัวเป็นเรือลูกค้าไปสอดแนมการจัดทัพของโจโฉด้วยตนเอง เห็นกระบวนค่ายฝึกซ้อมของชัวมอ เตียวอุนถึงกับตกใจ และคิดว่า "จำจะคิดกลอุบายกำจัดชัวมอ เตียวอุนเสียให้ได้ เราจึงจะได้ทำศึกแก่โจโฉภายหน้าไม่ขัดสน" และบังเอิญโจโฉใช้ที่ปรึกษาคนหนึ่งชื่อ เจียวก้าน มาเกลี่ยกล่อมจิวยี่ เจียวก้านจึงถูกจิวยี่ใช้เป็นเครื่องมือในการกำจัด ชัวมอ เตียวอุน
ความตอนหนึ่งของสามก๊กฉบับเจ้าพระยาคลัง (หน) อธิบายไว้ว่า พอเวลารุ่งเช้า โจโฉเห็นเจียวก้านกลับมาจึงถามว่า ซึ่งท่านอาสาไปนั้น ยังได้ราชการอยู่หรือ เจียวก้านจึงบอกว่า จิวยี่นั้นมีสติปัญญามากนัก พูดจาเกลี้ยกล่อมนั้นไม่สมความคิด โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่า ท่านรับอาสาไปแล้วไม่ได้ราชการ จิวยี่มิหัวเราะเยาะเราเล่นหรือ เจียวก้านจึงว่า ถึงมาทว่าไปเกลี้ยกล่อมจิวยี่ไม่สมความคิด ก็ได้ความลับมาข้อหนึ่งเป็นการใหญ่ ครั้นจะบอกท่านบัดนี้ก็ไม่ควร
โจโฉจึงให้ขับทหารทั้งปวงเสียสิ้น เจียวก้านจึงเอาหนังสือนั้นให้โจโฉ โจโฉอ่านดูหนังสือ ความว่า ชัวมอ เตียวอุนคำนับมาถึงจิวยี่ ซึ่งข้าพเจ้ามาอยู่ด้วยโจโฉนี้เพราะความจำใจ แต่คิดแค้นอยู่มิวาย ถ้าได้ทีเมื่อใดข้าพเจ้าจะตัดศีรษะมาให้ท่าน แม้ยังมิสมความคิดก่อนข้าพเจ้าจะให้คนลอบไปบอกข่าวท่านเนืองเนือง โจโฉแจ้งเนื้อความดังนั้นก็โกรธว่าชัวมอ เตียวอุนคิดร้ายต่อเราถึงเพียงนี้ ก็ให้หาชัวมอ เตียวอุนเข้ามาแล้วว่า เราจะให้ตัวทั้งสองนี้ยกทัพเรือไปรบจิวยี่ ชัวมอ เตียวอุนจึงว่า ทหารทั้งปวงซึ่งข้าพเจ้าได้ฝึกสอนนั้นยังไม่สันทัด ของดอยู่หัดให้ชำนาญเรือก่อนจึงจะยกไปทำการศึกได้ โจโฉได้ฟังดังนั้นมีความโกรธเป็นอันมาก แล้วว่า ซึ่งตัวจะให้งดไว้กว่าทหารจะสันทัดการเรือนั้น ศีรษะเราจะมิไปอยู่ในเงี้อมมือจิวยี่หรือ ชัวมอ เตียวอุนมิได้รู้เนื้อความก็นิ่งอยู่ไม่ตอบประการใด โจโฉจึงให้ทหารเอาตัวชัวมอ เตียวอุนไปฆ่าเสีย ทหารก็คุมเอาตัวชัวมอ เตียวอุนไปตัดศีรษะเข้ามาให้โจโฉ โจโฉเห็นศีรษะนายทหารทั้งสองนั้นก็คิดขึ้นได้ว่าเราเสียกลอุบายจิวยี่ไม่ทันตรึกตรอง จึงให้ฆ่าชัวมอ เตียวอุน ครั้นจะออกปากว่าคิดผิดก็เกรงว่า ภายหน้าไปทหารทั้งปวงจะละเมิดไม่ยำเกรง
จากทั้งหมดที่ผมเล่าให้ฟัง ต้องการให้ดูตัวอย่างความเป็นนายอย่างโจโฉ อยากให้ผู้อ่านเห็นน้ำใจของนายอย่างโจโฉ ที่มองว่าลูกน้องอย่างชัวมอ เตียวอุน เป็นคนประจบประแจสอพลอ และคิดจะกำจัดตนเองทิ้งเมื่อปลายมือ ดังนั้นเมื่อเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้นทำให้ตัดสินใจผิดพลาดจนสูญเสียบุคลากรอันมีค่าไป และในที่สุดตนเองก็พ่ายแพ้แก่จิวยี่ กลายเป็น สามก๊กตอน โจโฉแตกทัพเรือ ในที่สุด
ปัจจุบันนี้เราคงไม่มีโอกาสเลือกเจ้านายมากนั้น แต่ถ้าโชคไม่ดีได้เจ้านายอย่างโจโฉที่คิดจะกำจัดตนเองทิ้งเมื่อปลายมือ เราๆ ท่านๆ จะทำอย่างไรดีครับ อาจเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ แต่ถ้าทำอะไรไม่ได้จริงๆ ก็ "หนี" เถอะครับ เอาตัวรอดไว้ก่อน ขอให้โชคดี.....สวัสดี
เอาสารอ้างอิง :
1) สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาคลัง (หน)
2) ลูกน้องกับนายสไตล์สามก๊ก, ดร.อัมพร สุขเกษม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น